“En wie is Evelien nou? Wie ben jij en wat doe jij graag?”, werd mij laatst tijdens een zakelijk gesprek gevraagd.
Ondanks dat ik hier al jaren bewust mee bezig ben en ik behoorlijk wat zelfkennis heb, bemerkte ik dat ik toch even stil viel bij deze vraag. Ik was op dat moment namelijk zó gefocust op de ander dat ik meer bezig was met wat er van mij verwacht werd, waardoor ik mezelf even helemaal vergat. En laat nou juist DIT de kern zijn van veel tweedegeneratie migrantenkinderen. We schikken ons al snel naar de wensen en de verwachtingen van een ander. En hoewel ik me daar bewust van ben, hoort het nu eenmaal bij hoe deze generatie opgevoed is. Je cijfert jezelf weg om te leven naar het verwachtingspatroon van anderen en om zoveel mogelijk sociaal maatschappelijk / cultureel-wenselijk gedrag te vertonen. Met als gevolg dat veel migrantenkinderen geen helder beeld hebben van wat hun eigen identiteit is en wie ze zijn.
Je identiteit ontwikkelen tussen twee culturen
De maatschappij vraagt veel van ons. Daarom gaan we naar school; zoeken we een goede baan; voldoen we zo goed mogelijk aan de verwachtingen van onze ouders en… eigenlijk nemen we weinig tot zelfs helemaal géén tijd om te onderzoeken wat belangrijk is voor onszelf en wie we zelf graag willen zijn. Of beter gezegd: we krijgen er de ruimte niet voor. Van jongs af aan is er in je hoofd geprent dat je lief moet zijn, beleefd hoort te zijn, dat je ouderen niet mag tegenspreken en dat je respect moet tonen. Ook wordt er nauwelijks gevraagd om jouw mening. Als jouw ouders of baas iets van je vragen, dan volg je dat gewoon op. Dit alles resulteert erin dat je al van jongs af aan een houding creëert waarbij je niks buitensporigs durft te zeggen en altijd maar sociaal wenselijk gedrag vertoont. Dit heeft als gevolg dat we vaak geen duidelijke mening hebben, omdat we nooit geleerd hebben om bij onszelf na te gaan wat we vinden & wat we voelen. Door je eigen gevoelens en gedachten keer op keer te onderdrukken, weet je op een gegeven moment niet eens meer hoe je een mening moet vormen.
En zo blijf je altijd maar meegaan met wat er van je verwacht wordt door de buitenwereld en ontglipt je het vormen van jouw eigen unieke ik, jouw identiteit. Ook stop je je gevoel weg. Waardoor je in feite jezelf wegcijfert.
Meestal ontwikkel je een identiteit tussen je 12e en je 18e levensjaar; in de puberteit. Dit is één van de belangrijkste levensfases voor je persoonlijke ontwikkeling. Je gaat leren wie je bent; wat je leuk vindt; waar je interesses liggen en waar je bij wilt horen. Voor een migrantenkind is deze levensfase vaak extra moeilijk, omdat je continu – zowel door de Nederlandse maatschappij als door je ouders – aan wordt herinnerd dat je anders bent. Je kunt je soms voelen alsof je in een spagaat zit. Je gaat in de ochtend de deur uit en zit in de Nederlandse cultuur. En als je thuis komt zit je gelijk in een andere cultuur. In beide werelden ben je een beetje een vreemde eend, wat ervoor zorgt dat je je op geen enkele plek echt volledig thuis voelt.
Een voorbeeld dat dit goed illustreert is:
Migrantenkinderen worden in Nederland als allochtoon/buitenlander beschouwd omdat we een andere huidskleur hebben, maar als we in het land van onze ouders op bezoek zijn, dan worden we óók daar als buitenlander bekeken. Ze zien het aan de manier waarop je je kleedt, hoe je loopt en hoe je je gedraagt. Ook al zie je er qua huidskleur hetzelfde uit als de lokale bewoners, toch herkennen ze je meteen als ‘anders’. Dat resulteert erin dat we eigenlijk onze identiteit nergens aan op kunnen hangen en dat we niet echt weten waar we nu eigenlijk bij horen. De verbinding met een groep mensen, welke dan ook, ontbreekt.
Daardoor is het een veelvoorkomend iets dat migrantenkinderen worstelen met hun identiteit.
Ook zo typerend voor ons:
Als wij in Nederland zijn, verlangen we naar het land van herkomst van onze ouders. We missen het lekkere eten, de sfeer et cetera. Maar als we daar eenmaal twee weken zijn, dan willen we weer terug naar Nederland. Ook als onze migrantenouders wordt gevraagd of ze later terug willen naar hun land van herkomst, geven ze vaak het antwoord dat ze het eigenlijk niet eens weten en niet kunnen kiezen. Je voelt je nergens echt 100% ‘geaard’.
Jouw identiteit en jouw geluk
Als cultuurcoach help ik mensen tussen twee culturen met het (her)ontdekken van hun identiteit. Om daarmee aan de slag te mogen gaan; dat vind ik het allermooiste wat er is! Een gelukkig leven komt namelijk van binnenin. En dat begint allemaal met het (er)kennen van wie jij bent en wat jij graag wilt. Hoe dichter jij bij jezelf blijft in wat je doet in dit leven, hoe gelukkiger je zult zijn.
Ware vrijheid is dan ook datgene kunnen doen, wat jij leuk vindt. En “nee” kunnen en durven zeggen tegen al het andere wat je écht NIET wilt doen. Om zulke sterke keuzes te maken heb je zelfkennis nodig. Daarvoor moet je weten waar je voor gaat en staat. En dat zit allemaal in je identiteit verpakt.
Jouw identiteit is tegelijkertijd ook jouw onderscheidende kracht. Het is hetgeen dat jou uniek maakt waardoor je een waardevol persoon bent.
“Wie ben jij en wat doe jij graag?”
Het lijken zulke simpele vragen. Tegelijkertijd raken ze aan in de kern van je bestaan. Heb je ook dat gevoel dat je voorbestemd bent om meer te doen dan je nu doet? Heb je het gevoel dat je gelukkiger kunt zijn dan je nu bent? De weg daarnaartoe begint met het begrijpen van jezelf! De basis van al het geluk en alles wat op jouw pad komt, begint met het weten wie jij bent.
Een coachabonnement gaat je hiermee helpen. Coaching gericht op de Big Five for Life , de drie pijlers van vitaliteit en volledig aangepast aan jouw behoeften.
Als ik je nu zou vragen jouw persoonlijkheid (identiteit) aan mij te vertellen, zou je dat dan lukken? wat is jouw verhaal achter ik en wie ik ben?
Kijktip op Netflix: Homecoming King – Hassan Minhaj
Hasan Minhaj is een Amerikaanse comedian en kind van twee Indiase migrantenouders, die van India naar Amerika geëmigreerd zijn. Zelf is hij in Californië geboren en dus een geboren Amerikaan. In zijn show op Netflix beschijft hij veel situaties die herkenbaar zijn voor migrantenkinderen. Een leuke en komische manier om herkenning te vinden. 😊
